Om samlinga
Vertsskapet på Aal Hotel, Dordei og Lars Halingstad.
Nils Noss skriv i Dølaminne for 1994 om Lars og Dordei Hallingstad og samlinga av lydband etter dei:
«Lars Halingstad var født i Hol i 1902. I sin ungdom gjekk han på Buskerud Folkehøgskule, og tok seinare eksamen artium på Voss Landsgymnas. Han tok førebuande prøve ved universitetet i Oslo, men braut av utdaninga og reiste til Amerika i 1926. Der var han med på ymse slags arbeid. Blant anna arbeidde han fleire år ved kopargruvone i Alaska. Dette er ei av dei hardaste arbeidsplassane som finnst. Men Lars var ein forskarnatur, han skulle prøve alt. Etter nokre år på ymse plassar i Amerika syntes han at han hadde sett og prøvt nok av landet, so han reiste attende til Hallingdal.
I 1934 kjøpte han ÅI Hotell som syster hans, Guri, og mannen hennar Ola Skrien hadde hadt. Hotellet var til salgs fordi begge desse omkom i ei flyulykke. Lars vart gift med Dordei Torsteinsdotter Seim. I samen dreiv dei hotellet til dei vart pensjonistar.
Lars Halingstad var sterkt intereesert i ættehistorie og kulturhistorie. Han og Dordei samla seg eit museum av gamle ting. Dette overlet dei som gaver til Hol og ÅI museer. Han fekk og avskrift av kyrkjebøkene for ÅI og Hol.
So snart det vart lydbandopptakere å få tak i so kjøpte han seg ein slik og begynte til å samle på folkeminne. Han reiste omkring hjå eldre folk både i ÅI og Hol og fekk dei til å fortelja det dei kunne minnast, og det som dei hadde høyrt foreldre og besteforeldre hadde fortalt. Dordei og Lars dreiv og kafe i hotellet. Der kom dei fleste bygdafolk innom. Og då var det ikkje sjeldan at eldre folk vart beden inn i stugu og fekk kaffi der. Og so måtte dei gjerne prate inn ein stubb på lydbandet.
Etterkvart vart dette ei anseleg samling. I tillegg til opptak av sogor og fortellingar so samla han også på song, kveding og musikk. Hardingfele, torader, langeleik, munnspel, munnharpe og meir finnst i samlingen. Sist på dei levde overlet dei heile dette materialet til ÅI Bygdearkiv. Me skulle ta vare på det, og la alle som var interesserte i stoffet få nytta det. Me har spelt over lydbandi på kasettar, for båndi blir sprø so dei kan bli øydelagt hvis ein brukar dei.
For å gjera dette verdifulle kulturstoffet meir tilgjengeleg har me begynt til å skriva av desse kasettane. Men der møtte me eit problem. Kva for språk me brukte, enten nynorsk eller bokmål so vart det berre ei bleik etterligning av det klangfulle hallingmålet som desse forteljarane brukte. Mykje av hensikten med desse lydbanda ville dermed bli burte. So me har laga eit eige språk og brukt dialekt so langt det går an. Det er ikkje alle ord som ein kan skriva på rein dialekt for då ville ikkje alle forstå dei. Men me håpar at lesarane forstår det språket som er brukt. Det er nok ein del ord og uttrykk som ikkje er i vanleg bruk i dag. Når folk pratar til eit lydband so har dei lett for å "fine" på språket sitt lite. Men for det meste har desse prata naturleg, og brukt ord og uttrykk som var naturlege for dei. Som om eit ord er skrive på fleire måtar i sama stykke so er det ikkje sikkert at det er «feil».
Hallingstadbanda inneheld både opptak med folkemusikarar og intervjuer med folk frå dalen. Olav Sataslåtten d.y. satt på frivilleg basis i gång indekseringa av intervjua i oktober 2018, og har merka kvart lydspor med navn på person og med emne. Han har og rigga sjølve internettløysinga.